Rozdział 12

...give you this give you that blow kiss take it back. ..
Logan patrzy na Nialla z politowaniem. Jego mina jawnie wyraża jego pogardliwie uczucia kierowane do blondyna.
-Co powiedziałeś? -pyta rozbawiony przesuwając mocny uścisk dłoni z mojego kołnierza na ramię
Niall miażdży go wzrokiem.
-Powiedziałem. Żebyś. Ją. Puścił. - cedzi przez zaciśnięte zęby
Logan parska śmiechem i zamiast poluźnić uścisk tylko go wzmacnia. Syczę z bólu.
-Niby dlaczego?
-Nie powinieneś wychodzić ze szpitala- mówię do Nialla zagłuszając sarkastyczne pytanie Logana- To jest sprawa między mną a nim.
Niall patrzy mi w oczy. Nie mogę wytrzymać jego spojrzenia i spuszczam wzrok.
-Nie odejdę stąd póki ten palant cię nie puści.
Logan jak na zawołanie puszcza moje ramię po czym rozpościera ręce jak ksiądz na kazaniu.
-Już. Zadowolony?
Od tej pory mogę przewidzieć wszystko co dalej zrobi.
-Nie powinieś wtrącać się w nieswoje sprawy- zaczyna spokojnym głosem
Klnę pod nosem.
-Może powinienem cię tego oduczyć? - robi kilka kroków w jego stronę
Niall ani drgnie. Obdarzam go pełnym podziwu spojrzeniem.
-Logan- rzucam ostro- Kevin
Chłopak odwraca się do mnie z poirytowaną miną
-Co Kevin?
-Kevin Black do cholery! - podnoszę głos
Logan zaczyna rozumieć. Widzę to po nim kiedy marszczy brwi a jego usta układają się w "O".
-Masz rację Ślicznotko- chwyta mnie za rękę a ja staram się jej od razu nie wyrwać. Niall marszczy czoło.
 Widocznie niezbyt rozumie to co dzieje się między nami. Cóż i niezbyt mu się dziwię

Uśmiecham się do niego szeroko żeby pozbył się wszelkich wątpliwości. Niall łapie się za głowę ale gdy odchodzimy nie protestuje.

-Gdzie jedziemy? - pyta Logan gdy wsiadamy do jego auta

Opieram nogi o deskę rozdzielczą.

-Myślałam że raczej ty to wymyślisz, w końcu to ty mnie porwałeś. 

Logan albo nie słyszy złośliwości w moim głosie albo po prostu udaje. Obstawiam to drugie.

-W takim razie pojedziemy do naszego miejsca. 

Kiedy odpala protestuję:

-Do jasnej cholery człowieku, nie ma żadnego naszego miejsca. To było kiedyś. Czy ty nie rozumiesz?

Chłopak ponownie mnie ignoruje i pyta:

-Tamten to był twój nowy chłopak? 

-Logan- warczę- Po pierwsze to nie jest mój chłopak a po drugie pieprz się. 

Logan piorunuje mnie wzrokiem. I tym razem ja go ignoruję.

-W takim razie wysiadaj nigdzie nie jedziemy- szczerzę się w uśmiechu. Doskonale. Dostałam tego czego chciałam. 

Wychodzę z samochodu trzaskając za sobą drzwiami. Logan nawet nie czeka aż odejdę tylko odjeżdża z piskiem opon o mało co mnie nie przejeżdżając. Pokazuję my środkowy palec i z zadowoleniem wracam do szpitala. Po trzech minutach wchodzę do sali Nialla. Chłopak siedzi na krawędzi łóżka  z twarzą ukrytą w dłoniach. Szturcham go delikatnie.

-Hej, Nialler

Blondyn podrywa się z miejsca przestraszony. Gdy widzi mnie szybko wstaje i mocno mnie przytula. Zaskoczona sztywnieję w jego ramionach ale po chwili odwzajemniam uścisk. 

-Nic ci nie zrobił? - odsuwa się ode mnie i chwyta moją twarz w dłonie oglądając ją ze wszystkich stron

Rzucam mu zdziwione spojrzenie. 

-Nie...nic, a tobie? 

Kręci głową. 

-Ja jestem nieważny. Myślałem że on ci coś zrobił. 

Uśmiecham się mimowolnie.

-Powiedziałam mu dość dobitnie żeby się pieprzył. 

Niall wybucha śmiechem. 

-Bardzo dobra uwaga. Wręcz idealna.

-Niall? - cholera

To znowu ona.Gemma Styles. Dlaczego? 

Odwracam się od Nialla ale nie zrzucam jego dłoni z mojej talii. Z triumfem obserwuję jak Gemma pochmurnieje. 

Dziewczyna ma na sobie czarną bluzkę z długimi rękawami i guzikami przy kołnierzyku, czarne skórzane rurki i buty na obcasie. Jej jasne włosy świetnie kontrastują z tą całą czernią. Co wcale nie znaczy, że bardziej ją lubię. Po prostu ma styl i jest ładna. Tyle. Niestety.

-Laura? - jej brwi prawie wyskakują metr ponad czoło

Salutuję jej.

-Witam. Wznawiam moją działalność w wolontariacie. 

Gemma krzywi się jeszcze bardziej. Nie mogę powstrzymać uśmiechu. 

-Gem? - zwraca się do niej Niall pytająco - Coś się stało? Gemma zmusza się do uśmiechu. 

-Nie nie  co się miało stać? Wszytko jest w jak najlepszym porządku. Zadowolony? 

W jej błękitnych oczach błyszczą łzy. Po chwili wybiega z sali. 

Niall otwiera usta zdezorientowany jej zachowaniem po czym przenosi wzrok na mnie.

-Co jej jest? 

Chcę wzruszyć ramionami w udać głupią, ale wygrywa ta maleńka chęć pomocy. 

-Ona jest w tobie zakochana.

Niall unosi brwi 

-Co? -wykrztusza

Przewracam oczami.

-Mam powtórzyć?  Zakochana. Jak ty możesz tego nie widzieć? Chyba wszyscy to widzą. Oczywiście oprócz ciebie. 

Niall nadal 

Gapi się na mnie ze zdumieniem. Potrząsam głową i odwracam się na pięcie.

-Ja już chyba pójdę. Do zobaczenia.

Niall mnie nie zatrzymuje. 

***

Wieczorem dzwoni do mnie Naomi. W jej głosie słyszę panikę. 

-Laura, możesz do mnie przyjechać? 

-Teraz? - mamroczę odrywając wzrok od ekranu telewizora. Mama zerka na mnie po czym wyciąga nogi do szklanego stolika.

-Tak, teraz. 

-Moment. 

Rozłączam się. 

-Mamo idę do Naomi. 

Mama zaciska usta. -Podwieźć cię? 

-Właśnie dlatego brakuje mi mojego samochodu. 

Kobieta śmieje się pod nosem i wychodzi z salonu po kluczyki od jej czerwonej hondy.

Ja idę na górę żeby się przebrać. Szybko ściągam z siebie wyciągnięte dresy i zakładam równie wygodne o ciepłe legginsy i długi biały sweter z nadrukiem.   Na nogi wciągam czarne trampki. Po czym szybko wybiegam na zewnątrz do mamy. Pięć minut później wysiadam pod domem Naomi. To znaczy rezydencją Naomi. Z basenem. 

Uprzedzam mamę że mogę zostać u niej na noc.

Drzwi otwiera mi Jenn- starsza siostra Naomi też blondynka ale o wiele dłuższych włosach. Jenn ma na sobie krwiście czerwoną elegancką sukienkę wiązaną na szyi.

-Jesteś wreszcie- mówi wychodząc z domu.- Naomi jest u siebie. Nie wiem o co chodzi. Cały dzień płacze. Ja wychodzę na bankiet. W lodówce macie szampana. Miłej zabawy.

Ta, właśnie taka jest Jenn Clark. 

Jenn macha mi na pożegnanie i posyła całusa po czym kręcąc biodrami odchodzi w stronę swojego Jaguara. 

Biegnę na górę do pokoju Naomi. W środku już siedzi ona razem z Silver. Blondynka ma Na sobie czarny top, do połowy rozpiętą zieloną koszulę w kratę, dżinsowe rurki i czarne trampki. Jasne włosy związała w niedbały warkocz. Erin jest ubrana w białą sukienkę z cekinami i szpilki na bardzo cienkich obcasach. 

Naomi podnosi głowę. Jej zielone oczy są opuchnięte of płaczu.

-Co się dzieje Clark? - siadam na łóżku obok niej. Silver posyła mi zmartwione spojrzenie.

Naomi wyciąga coś spod kołdry. 

-Spóźnia mi się- wykrztusza

-Co? - pytamy z Silver jednocześnie

-A dzisiaj rano zemdlałam.  I zjadłam hamburgera w szkolnej stołówce. 

-O Boże- Naomi nigdy ale to nigdy nie jadła hamburgerów. To był bardzo zły znak. Przecież jej linia musiała być zawsze w idealnym stanie.

-Jaja sobie radzisz Clark? - woła Silver- Nie mów że jesteś w ciąży. 

Naomi zamiera a Silver wybucha śmiechem. 

-No nie.

Otwieram szeroko oczy. 

-Naomi? - naciskam na nią delikatnie. 

Blondynka wybucha płaczem. 

-Naomi no co ty ja tylko żartowałam.- Silver próbuje ją pocieszać- Przecież to nieprawda- gdy Naomi kręci głową ona tez zamiera-Prawda? 

I wtedy Naomi pokazuje nam przedmiot który wyjęła spod kołdry. Test ciążowy. Z dwiema czerwonymi kreskami. 

-Jestem w ciąży- oznajmia blondynka zupełnie niepotrzebnie bo przecież ślepe nie jesteśmy. 

-Co? Jak? Gdzie? - wykrzykuje Silver

-A przede wszystkim: z kim? - dodaję

Naomi spogląda na mnie opuchniętymi oczami. 

-Z Harrym. Z Harrym Stylesem. 

O, cholera. 

...if I look inside your brain. ..

♥♥♥

Hej, kochani ;*

Przepraszam że tak długo no dodałam rozdziału ale miałam wiele na głowie. Między innymi byłam wczoraj na Kosogłosie. Tak wiem że jest y blog o 1D a ja ciągle o tym xD

polecam naprawdę warto to obejrzeć. Przez połowę filmy miałam łzy w oczach, a ta scena gdy Peeta rzucił się na Katniss. ..brak słów :'(

Ma Oscara ode mnie :D

Bye! 

♥♥♥