Rozdział 35

...you're so pretty when you cry. ..
O nagłej wizycie Maddy nie wspomniałam nikomu. Ani Niallowi ani Naomi. Bo w sumie nie mam po co. Nie powiedziała nic konkretnego tylko rzucała tekstami jak z thrillera próbując stworzyć napięcie.
-Masz na dzisiaj jakieś plany? - Niall siada obok mnie na łóżku i kładzie dłoń na moim udzie
Odkładam czytaną właśnie książkę na stolik nocny.
Wzruszam ramionami.
-Chyba nie. To znaczy: idę do szkoły.
Niall unosi brwi.
-Co?
-Idę do szkoły. Ostatnio za dużo opuszczam, a to mój ostatni rok. Za pół godziny przyjeżdża po mnie Naomi.
Niall nadal wpatruje się we mnie ze zdziwieniem.
-Jest piątek. Jeden dzień w te czy wewte nie zrobi zbyt dużej różnicy.
Kręcę głową.
-Niall, jeśli chcę zdać to muszę chodzić. To, że ty olałeś szkołę dla zespołu nie znaczy, że ja mogę zrobić to samo. - podnoszę się z łóżka i podchodzę do szafy
Wyciągam z niej bluzkę we wzór galaxy, ciemne dżinsowe rurki i beżową skórzaną kurtkę. Szybko się w to przebieram i czeszę.
Kiedy kończę Niall zachodzi mnie od tyłu i obejmuje mnie w talii. Uśmiecham się pod nosem.
-Czyli masz jeszcze sporo czasu. - po czym zaczyna muskać ustami moją szyję
Momentalnie się rozluźniam i pozwalam mu na więcej.
Niall przesuwa dłonie z moich bioder odrobinę wyżej, a pocałunkami schodzi na kark. Przechodzi mnie przyjemny dreszcz. Po chwili odwraca mnie do siebie i zdejmuje ze mnie kurtkę.
-Niall- protestuję słabo, ale on tylko kładzie palec na ustach i kontynuuje
Pociąga mnie za sobą na łóżko szybko pozbywając się swojego szarego T-shirtu. Przyciąga mnie do siebie oplatając ramionami. Wciskam nos w jego ramię gdy jego usta łaskoczą płatek mojego ucha.
W końcu nasze usta spotykają się. Język Nialla wślizguje się do wnętrza moich ust.
Jezu.
Sama zaczynam się rozbierać. Zrzucam bluzkę, a Niall muska palcami guzik moich spodni.
-No dalej- szepczę mu do ucha
Z ust Nialla wyrywa się cichy jęk. Jego palce łaskoczą mnie w nagi brzuch.
Już ma odpiąć te spodnie, gdy słyszymy trąbienie przed domem. Momentalnie od siebie odskakujemy.
-Mogę zabić twoją przyjaciółkę?- Niall rzuca groźne spojrzenie w stronę okna
Uśmiecham się i wstaję.
-Później, Niall. Później. Teraz naprawdę muszę już iść do szkoły.
Szybko ubieram się w tak chętnie wcześniej zrzucone ciuchy. Żegnam Nialla długim pocałunkiem i wychodzę z domu. Naomi czeka cierpliwie w swoim aucie. Ma na sobie ciemne szorty z wysokim stanem, czarne rajstopy, tego samego koloru bluzkę i parkę.
Rzuca na mnie okiem i odpala silnik.
-Popraw włosy. Bo wyglądasz jakbyś wróciła z jakiejś orgii.
Z uśmiechem pod nosem poprawiam włosy.
Naomi przygląda mi się dokładniej po czym nagle klnie.
-Cholera, Gordon. Masz malinkę na szyji.
-Co? - przeglądam się w lusterku- Cholera, nie masz może jakiejś apaszki czy czegoś w tym stylu?
Blondynka kręci głową.
-Czyli jednak wróciłaś z orgii- stwierdza skręcając w główną ulicę
Uderzam ją w ramię.
-Jesteś okropna.
-Pieprzyć się przed szkołą?  Czemu by nie? - Naomi wzrusza ramionami
Potrząsam głową z niedowierzaniem i zaprzestaję jakiejkolwiek rozmowy z nią. Bo z nią czasami się nie da rozmawiać.
Dziesięć minut później parkujemy pod szkołą i natychmiast zostajemy otoczeni przez wianuszek dziewczyn w tym Silver, Annie i Adrianę.
Stawiam kołnierz kurtki do góry, żeby przypadkiem nikt nie zobaczył mojej malinki i idę za Silver do szkoły.
W środku od razu podbiegam do mojej szafki, z której wyciągam chustę. Zawiązuję ją wokół szyji i przeglądam się w lusterku.
-Mamy dla ciebie niespodziankę- mówi Silver
Odwracam się do nich i rzucam pełne zdziwienia spojrzenie.
-Co?
Silver spogląda na Annie. Dziewczyna poprawia szary sweterek i mówi cicho:
-Robimy ci wieczór panieński.
Unoszę brwi.
-Co?
Adriana przewraca oczami.
-Wieczór panieński. Takie coś co robi się przed ślubem.
-Jezu, wiem co to jest wieczór panieński. Ale po cholerę.
Naomi marszczy czoło.
-Po cholerę? Każdy musi mieć swój wieczór panieński.  Ciebie to nie ominie.
W tym samym momencie rozdzwania się dzwonek na lekcje.
-Mam historię- jęczy Adriana
-Ja też- Annie idzie za nią
Silver i Naomi idą na angielski, a ja na chemię.
Podział lekcji jest w tej szkole beznadziejny. Mam naprawdę mało zajęć, na których jestem z moimi przyjaciółkami.
Nauczycielka naprawdę zdziwia się na mój widok. Dosłownie co trzy minuty zerka na mnie jak na jakiś okaz naukowy. Cóż, w końcu cały świat wie co się ze mną działo.
Po chemii mam wolną godzinę tak samo jak Adriana i Silver. Spędzamy ten czas na stołówce. Dziewczyny dokładnie planują mój wieczór panieński a ja znudzona bawię się pudełkiem po hamburgerze.
-A reszta to będzie niespodzianka- kończy Adriana wstając z miejsca. Poprawia rękawy białej marynarki i obciąga krótką spódnice. Adriana Duncan jest jedyną znaną mi osobą, która może łączyć styl elegancki ze sportowym i wyglądać przy tym jak pieprzona modelka.
Dzisiaj ma na sobie biały cropp top, białą marynarkę i krótką spódnicę a na nogach nike air force.
Silver jest za to ubrana bardzo elegancko. Czarna marynarka, biała koszula i czarne rurki.
-Już nie mogę się doczekać- ekscytuje się Silver
Mhm, ja też.
***
Niall
Dom bez niej jest jest taki pusty i cichy. Dlaczego wcześniej gdy mieszkałem sam ta cisza mi nie przeszkadzała? Snuję się pod domu niecierpliwie oczekując jej powrotu. Gdy łapię się na tym, że już piąty raz w ciągu pięciu minut spoglądam na zegarek postanawiam coś ze sobą zrobić. Jadę do Zayna.
-Hej, stary- wchodzę do jego domu bez pukania
Zayn nawet nie zwraca na mnie uwagi zajęty swoim graffiti. Po chwili przyglądania się rozpoznaję osobę, którą maluje.
-Dlaczego. ..-potrząsam głową- Dlaczego malujesz moją dziewczynę?
Od razu robię się zazdrosny. A przecież ich kompletnie nic nie łączy. Jestem głupi. Wiem.
Zayn wybucha śmiechem.
-Niall, wyluzuj. To prezent.
-Dla kogo? - rzucam mu podejrzliwe spojrzenie
-No przecież nie dla Harrego. Dla Laury.
Kiwam głową rozluźniony i siadam na kanapie.
-Co tam u Perrie?
Zayn wzrusza ramionami.
-Nie wiem.
-Jak to nie wiesz?  Przecież to twoja dziewczyna, a raczej powinienem powiedzieć narzeczona.
Zayn ponownie wzrusza ramionami. Zaczyna mnie to o porządnie wkurzać.
-Zayn. - warczę
Chłopak kiwa głową.
-Dobrze. U Perrie jest bardzo dobrze jeśli tak bardzo chcesz to wiedzieć.
Zapala papierosa. Wiem, że robi to specjalnie bo ja nienawidzę zapachu dymu papierosowego.
-Robimy ci kawalerski. Jutro- mówi wydmuchując falę dymu
Powstrzymuję się od kaszlnięcia.
-Co?
-Kawalerski- powtarza Zayn znudzonym głosem- Żebyś mógł się porządnie upić ostatni raz w swoim życiu. Z żoną i z dzieckiem to nie będzie to samo.
Teraz to ja wzruszam ramionami.
-Nie będzie mi tego brakować.
Zayn śmieje się pod nosem.
-Akurat.
W tym momencie ja też nie mogę powstrzymać śmiechu. W końcu kiedy oboje się uspokajamy wskazuję na portret Laury.
-Muszę przyznać, że nawet nieźle ci wyszła. Ale tutaj. ..tutaj- stukam w papier, a Zayn popycha mnie i przestraszony sprawdza czy niczego nie zniszczyłem- Po prawej stronie ust, kiedy się uśmiecha robi jej się dołeczek. Ale tylko po jednej stronie- pouczam go
Zayn patrzy na mnie z niedowierzaniem.
-Nie rozumiem- kręci głową- Ona spowodowała ten wypadek i zrobiła inne rzeczy, za które ludzie chodzą do więzienia. ..a ty...a ty masz to gdzieś. Ja, nie wiem czy mógłbym być z kimś kto zrobił ze mnie kalekę.
-Nie jestem kaleką- oburzam się
Zayn rzuca znaczące spojrzenie na moje kolano.
To prawda, mam z nim spore problemy od czasu wypadku. Możliwe, że będę miał operacje. Ale dla mnie to co straciłem jest niczym w porównaniu z tym co zyskałem. Cholera. Rzeczywiście, poeta się ze mnie zrobił.
Zayn rzuca niedopałek do popielniczki stojącej obok niego.
-Nie zrozum mnie źle. Laura jest świetną dziewczyną. I nawet ci trochę zazdroszczę.
Unoszę brwi.
-Musiałeś być pewny swojego uczucia skoro tak szybko zaplątałeś się wokół niej i od razu wyskoczyłeś z oswiadczynami. Tak, zdecydowanie ci zazdroszczę. Tylko błagam nie stańcie się jak Liam i Sophia.
Wybucham śmiechem. Tak. Liam i Sophia nie mogą wytrzymać bez patrzenia na siebie nawet przez kilka minut. O nich nie mówi się w jednej osobie. Oni są jednością.
-Pamiętasz jaka była Sophia na początku związku z Liamem? - pyta Zayn- Taka nieśmiała, ledwie się do nas słowem odzywała. Zachowywała się trochę jak zakonnica. A teraz? Nie oszukujmy się. Zrobiła się taka. ..gorąca.
-Liam nie byłby zadowolony gdyby to usłyszał.
Zayn śmieje się i wraca do rysunku. A ja idę do kuchni poszukać czegoś do jedzenia. Ale znaleźć jedzenie w lodówce artysty jest jak szukanie igły w stogu siana.
***
Następnego dnia wieczorem Naomi załatwia limuzynę. Z okazji mojego wieczoru panieńskiego, który z początku tak sceptycznie traktowałam a teraz jestem tak cholernie podekscytowana, kupiłam sobie nawet nową sukienkę. Jest beżowa cała koronkowa z wyciętymi plecami. Włosy upinam na szyji w niski kok i wypuszcam na wolność dwa loki które okalają moją twarz. Wszystkie dziewczyny siedzące w limuzynie na mój widok wydają z siebie okrzyki zachwytu. Oprócz Naomi i Silver są: Annie, Adriana, Eleanor, Sophia, Perrie (naprawdę dziwne, że chciała przyjść), moja kuzynka Kayla i Denise- bratowa Nialla.
Każda wygląda nieziemsko. Naomi ma na sobie długą białą sukienkę z opadającymi rękawami, a we włosy wplotła kolorowe pióra. Założę się, że zrobiła to dla śmiechu.
Silver jest ubrana w srebrną sukienkę w paski,  Eleanor w brązowa sukienkę z jednym długim rękawem i obcislym dołem. Na włosach zaplecionych w warkocz ma brązową opaskę z dużym kwiatem w stylu lat 20. Sophia założyła czarną sukienkę bez ramiączek z koronkowym dołem i głębokim dekoltem. Perrie ukradła chyba kieckę Katy Perry. Jej suknia sięga ziemi, jest bladofioletowa, z ciemnym paskiem i głębokim dekoltem. Na rękach ma koronkowe rękawiczki. Naprawdę, jedno wielkie wow.
Annie ma na sobie jaskrawo pomarańczową obcisłą sukienkę na grubych ramiączkach. Brązowo- złote włosy spięła w kok na czubku głowy. I nałożyła na twarz tyle makijażu, że będzie to zmywać tygodniami. Adriana jest ubrana w czarną sukienkę z paskiem o długich rękawach i głębokim dekolcie. Denise białą zwiewną sukienkę i srebrzysty sweter, a moja kuzynka w fioletową błyszczącą mini.
Niecałe pół godziny ( przez korki) zajmuje nam dojazd do klubu. Mamy zarezerwowaną dla siebie salę, ale te Annie i Adriana ciągle sprowadzają nowych chłopaków gdy tak wychodzą co dziesięć minut do łazienki.
W końcu zaczynam mieć tego dość i wyganiam ich wszystkich.
-Zdrowie młodej pary- Naomi wchodzi na stół i zaczyna bełkotać jakąś przemowe. I tak nikt jej nie słucha.
-Jeszcze nie jesteśmy młodą parą- wołam, ale ona mnie nie słucha gadając coś o seksie i
 co chwilę wybuchając szalenczym śmiechem
Silver spogląda na mnie z rozbawieniem.
-Upiła się w niecałą godzinę.
Kiwam głową z uśmiechem.
Gdy Naomi kończy swoją zacną przemowe wszyscy oprócz mnie podnoszą do góry kieliszki z szampanem. A ja z sokiem pomarańczowym. Czuję się jak dziecko w otoczeniu dorosłych.
***
Niall
Nie powiem. Ten mój wieczór kawalerski nie jest wcale taki zły.
Siedzimy tu jakąś trzecią godzinę a każdy już ledwo żyje.
Ja też.
Gdy wracam z łazienki w kącie kanapy zauważam parę, która lada chwila a zacznie uprawiać seks tu i teraz. Dziewczyna ma sukienkę podwiniętą do góry tak bardzo, że widać jej czerwone stringi i stanik do kompletu.  Próbuję się nie gapić, ale gdy rozpoznaję czarną czuprynę w którą dziewczyna tak zawzięcie wsuwa palce nie mam innego wyjścia niż stać i gapić się na nich z rozdziawionymi ustami.
-Zayn? - prawie wrzeszczę
Chłopak zaprzestaje konsumpcji jej ust i patrzy na mnie wyraźnie zirytowany.
-Co?- przewraca oczami
Nie mogę wydusić z siebie słowa.
-No. .. Perrie. ..Zayn. ..ty. ..
Chłopak macha ręką i wraca do całowania dziewczyny.
Zszokowany idę do reszty chłopaków.
-Widzieliście? - pytam
-Zayna? - Louis wypija kolejną kolejkę
Idę za jego przykładem.
-Tak, Zayna.
Liam wzrusza ramionami.
-Dzisiaj możemy się zabawić. Kto nam zabroni?
-Tak, może w tym momencie Sophia pieprzy kogoś innego- Louis wybucha śmiechem
Liam piorunuje go wzrokiem.
-A może Eleanor robi to samo.
Louis macha ręką.
-Niech korzysta z życia. Jesteśmy młodzi do diabla.
Mój brat, Greg kręci głową słuchając tego wszystkiego.
-Ja nie chciałbym, żeby Denise mnie zdradziła. Nawet w taki wieczór.
-Ja też nie chciałbym, żeby Naomi robiła to z kimś innym- odzywa się Harry
Wszyscy milkniemy zaskoczeni.
-No, ale przecież. ..- mówi Louis przeciągając literki- Wy nie jesteście razem.
Harry kiwa głową.
-Jeszcze nie.
-Kurwa, Harry zdecyduj się wreszcie - irytuje się Louis- Mam dość oglądania romansu z wami w roli głównej. A teraz napijmy się.
-Niall? - podnoszę głowę na dźwięk znajomego głosu
Rozszerzam oczy natychmiast rozpoznając tą twarz.
-Melly?
***
Następnego dnia rano budzę się w dziwnej pozycji. Pamiętam, że wczoraj ledwo dowlokłam się do sypialni. Na sobie nadal mam sukienkę z wieczoru panieńskiego a na głowie welon. Gdy wstaję ze zdziwieniem zauważam, że z boku mojej sukienki widnieje długie pęknięcie. Klnę pod nosem i idę do łazienki. Zrywam welon z głowy i zmywam makijaż.
Gdy wychodzę z łazienki przebrana w wygodne spodnie od dresu i krótki top ktoś zaczyna dobijac się do drzwi. Z niezadowoleniem wlokę się do drzwi.
-Perrie? - otwieram szeroko oczy
Dziewczyna ma na sobie czarną kurtkę, zielone rurki o botki. Włosy związała w niechlujny kucyk, a na twarzy nie ma ani grama makijażu. Jej niebieskie oczy są zaczerwienione od płaczu.
Bez słowa wpuszczam ją do środka -Co się stało? - pytam kiedy siada na kanapie
Podaję jej pudełko chusteczek.
-Perrie. - kładę jej rękę na ramieniu
Dziewczyna zaczyna szlochac głośniej.
-Zayn. ..o Boże. ..on, on mnie... Zayn...zdradził mnie- wykrztusza z siebie
Zamieram.
-Co do diabła?
Perrie zaczyna się trząść jak osika. Przytulam ją.
Może o jakoś za sobą nie przepadałyśmy, ale w takich sprawach dziewczyny powinny trzymać się razem.
-Zabrał ją. ..do siebie...widziałam ich razem w łóżku. ..widziałam jak ją pieprzył.
Słucham tego w duchu obdarzając Zayna stosownymi epitetami. Naprawdę, nie spodziewałam się tego po nim.
-Niall nie wrócił do domu. - uświadamiam sobie- A Zayn tak?
Perrie kiwa głową ocierając łzy wierzchem dłoni.
-Poczekaj, momencik
Biegnę do telefonu. Wybijam numer do Louisa. Odbiera po kilku sygnałach:
-Czego? - jęczy do słuchawki
-Wróciliście do domu?
-Taaa. ..bo co?
-Bo Niall do cholery nie wrócił!
-Może jest u Grega albo coś. Laura, skarbie, nie denerwuj się.
-Jak mam się nie denerwować. Louis ostatnio wydarzyło się tyle rzeczy. ..
-Wiem. Dzwoniłas do niego?
No tak. Ze o tym nie pomyślałam.
Natychmiast się rozłaczam i dzwonie do Nialla. Dwa razy. I za każdym razem włącza się poczta głosowa.
-Nie odbiera- wrzeszcze ponownie dzwoniąc do Louisa
-Dobrze. Spokojnie. Sprawdź ten klub, w którym mieliśmy imprezę. Albo. ..o kurwa.
Momentalnie się prostuję.
-Co?
-Ja pierdolę- Louis zaczyna wyrzucać z siebie coraz to lepsze przekleństwa
-Lou! - krzyczę
-Niall się znalazł.
W tle słyszę głos Nialla. A potem jakiejś dziewczyny.
I to na pewno nie jest Eleanor.
-Louis?  Co tam się dzieje?
Louis jednak mnie nie słucha.
-Wypieprzaj z mojego domu. Ty też! Jak mogłeś jej to zrobić?  Za półtora tygodnia bierzecie ślub!  Pojebało cię?! O cholera, nie rozłączyłem się.
-Laura?- gdy słyszę głos Nialla coś we mnie pęka
Rzucam telefonem o ścianę. Odbija się od niej z hukiem i ląduje na podłodze.
Perrie zrywa się z kanapy.
-Co się dzieje?
Czuję się jakbym spadała. Z wieży Eiffla.
Wszystko we mnie umiera.
Osuwam się z płaczem na podłogę.
...nobody compares to you. ..












♥♥♥
Hej, wszystkim ;*
Jednak rozdział udało mi się dodać dzisiaj ( wolne od szkoły)
ostatnio tyle dzieje się w życiu 1D, że ja nie wyrabiam xD
mam nadzieję, że rozdział wam się spodoba
XX
♥♥♥